Trakya'da bir köy. Uzak gibi yakın gibi. Sessiz sakin. Sıcak bir günde karşı tepeler işte böyleydi. Issız, tüm köy işte, uzaktan duyulan motor sesleri.
Güneş tam tepemizde, bahar gelmiş çiçek açmış tüm ağaçlar, terkedilmiş köy okulunun bahçesinden bu ağacımız da.
Ve çocukluğa dönüş, salıncakta sallanıp zaman makinası tadında o masum günlere dönüş... Ne güzelmiş sallanmak, rüzgarın yardımıyla büyüklüğün sıkıntılarının kayboluşuna tanık olmak, o köyde, o okulun bahçesinde, yanımda sallanan o iki ufaklığın gülümsemesiyle terütaze olmak...
ve bu ağacın altında durup da bu bahçeye küçük bir kız çocuğu olarak dönmek, hoplayıp zıplayarak, yüzümde kocaman bir gülümseme,güneş gözüme gire gire bir daha bir daha o salıncağa binmek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder